www.twilightgrarpg.fora.pl

Aro Volturi

- Jestem - przyznałem szczerze. Wcale mi się nie podobało, gdy żona mówiła o Demetrim i Felixie. Zdecydowanie mi się to nie podobało.
- Do czego są ci oni potrzebni?

Sulpicia

Wzięłam od niego łapki by nie mógł poznać mych myśli. Przybrałam niewinny wyraz twarzy. Patrzyłam mu wesoło oczka.
- Mniejsza o to - odpowiedziałam wymijająco, i to bardzo. Przecież nie mogłam mu powiedzieć co z którymś z chłopaków chcę zrobić...

Aro Volturi

- Nie podoba mi się to - odsunąłem się, przygladając się jej badawczo. Coś w jej wyrazie twarzy, właśnie w tej niewinnej mince i nagłym odsunięciu się, odkryłem, że brak w niej szczerości. A to było coś, czego nienawidziłem.

Sulpicia

No i byłam w kropce czy powiedzieć mu czy nie. NIe chciałam zepsuć tak idealnego planu. Nadal miałam tą niewinną minkę. Patrzyłam mu w oczka z tym specjalnym uśmiechem zarezerwowanym tylko dla niego.
- Oj, nie mogę Ci tego ujawnić - oznajmiłam spokojnie. Nigdy nie lubiłam niczego psuć. A zwłaszcza takich planów.
- Nie ufasz mi? - spytałam spokojnie po dłuższej chwili.

Aro Volturi

- Szczerze mówią, mam naprawdę mieszane uczucia. Wiesz, że mimo wszystko naprawdę potrafię być nerwowy i nie umiem przyjmować wszystkiego na spokojnie. Szczególnie tego, co naprawdę brzmi lub wydaje się... podejrzane - prześwietliłem ją wzrokiem uważnie. Na mojej twarzy nie było cienia uśmiechu, tylko czujność i zamyślenie.

Sulpicia

Już miałam coś powiedzieć, lecz zadzwonił mój telefon. Odczytałam Sms'a i odpisałam szybko. Mój plan zaczynał się coraz bardziej urealniać. Zamyśliłam się na chwilę.
- Aro, jeżeli myślisz że mam jakieś plany przeciw Tobie to grubo się mylisz - oznajmiłam spokojnie. Zrobiłam kroczek ku niemu. Zamaskowałam swoje myśli, praktycznie najlepiej jak mogłam i pocałowałam go ostrożnie.
- Kocham Cię - szepnęłam cicho i znów złożyłam na jego ustach delikatny pocałunek.

Athenodora

- Dobra a wogóle widziało któreś z was mojego ślubnego ?. - zapytałam podchodząc bliżej okna

Sulpicia

Przytuliłam się lekko do Ara.
- Ja nie. Ale myślę że powinien być w sali obrad lub w czymś podobnym. Musisz poszukać - powiedziałam do niej miło i z uśmiechem. Spojrzałam w oczy memu mężusiowi. Nadal blokowałam swe myśli.

Athenodora

- Najwyzej nie będzie mnie w zamku bo sie wyprowadze

Sulpicia

Wywróciłam lekko oczkami i przeniosłam wzrok na Athenodorę.
- Najpierw z nim porozmawiaj - powiedziałam spokojnie.
- a jeżeli to nie da nic to coś razem wymyślimy - dodałam wesoło.

Aro Volturi

- Zgadzam się, trzeba z nim o tym porozmawiać. Ja nie dam ci pozwolenia na opuszczenia Volterry - odpowiedziałem Athenodorze. Po chwili przeniosłem swój wzrok na żonę. Wzrok, który mówił jedno: zasady, są zasadami i będę ich przestrzegał nawet wtedy, gdybyś ty była zagrożona. Pamiętaj!
- Wieczorem czekaj na mnie przy wyjściu do podziemnego przejścia, chyba, że będziesz zajęta i nie znajdziesz czasu na wyprawę za miasto - ucałowałem jej dłoń, po czym wyszedłem do sali obrad.

/Komnata obrad

Sulpicia

Pocałowałam go w policzek ze smutnym spojrzeniem. Poprosiłam Athenodorę by poszła do Kajusza i zostałam sama. Napisałam do Feliksa. Usiadłam na łóżku czekając na niego. Zastanawiałam się jakby tu fajnie poprzestawiać w komnacie. W końcu to było celem.

Felix

Wszedłem do komnaty. Oczywiście wcześniej zapukałem i zaczekałem na pozwolenie
-Więc?

Sulpicia

Uśmiechnęłam się słysząc pukanie. Podskoczyłam do drzwi i otworzyłam je. Gdy Felix wszedł zamknęłam drzwi i ja zawsze lekko go przytuliłam na przywitanie - taki zwyczajny przyjacielski gest.
- No bo wiesz...Jesteś tai silny, i sprawny... - zrobiłam słodkie oczka - pomożesz mi przy małym przemeblowaniu ? - spytałam uśmiechając sie słodko.

Demetri

/Post pierwszy Razz

Marek miał zadanie dla Felixa. Ale jego oczywiście nie było. Mój instynkt tropiciela od razu zlokalizował kumpla, który jak się okazało, był w komnacie Sulpicii i Aro.
Felix w tym miejscu? Ciekawe - pomyślałem.
Dotarłem do komnaty i zapukałem grzecznie do drzwi. Wiedziałem, gdzie był Aro, dlatego też tym bardziej zdziwiło mnie, ze Sulpicia i Felix byli sami...
Czekałem spokojnie aż mi ktoś otworzy.