www.twilightgrarpg.fora.pl

Sulpicia

/Ogrody Sulpici

Weszłam wraz z Arem do naszych komnat. Uśmiechnęłam się. Usiadłam na łóżku czekajać aż on do mnie dołączy. Gdy usiadł obok przytuliłam się do niego.
- Kochanie...Dlaczego mnie kochasz? - spytałam spokojnie. Jakoś tak mi się to pytanie wyrwało. Patrzyłam na niego ciekawie i spod rzęs.

Aro Volturi

Zdziwiłem się, słysząc to pytanie. Momentalnie spoważniałem.
- Jesteś niesamowitą kobietą, która wie czego chce i nie ucieka przed tym, co ją spotkało. Masz wrażliwą duszę i choć jesteś tym, kim jesteś, nie traktujesz innych z góry. Zabijasz dla krwi, ale to nie przekreśla tego, ze masz dobre serce. Wiele spraw potrafi cię zainteresować. Poza tym, jesteś kobietą piękną, inteligentną i delikatną. Byłbym ślepcem i głupcem, gdybym nie mógł zauważyć w tobie idealnej towarzyszki życia i osoby, z którą można porozmawiać i wielbić. Moze i jestem tym, za kogo mnie uważają niektórzy, jednak potrafię dostrzec cudowność i poczuć w sobie miłość.

Sulpicia

Słuchałam jak zaczarowana. Jeszcze nigdy chyba mi tego nie mówił. Przytuliła się do niego mocniej.
- NIe wiedziałam że tyle zalet pisadam - powiedziała spokojnie. Pogłaskała go po udzie delikatnie.

Aro Volturi

- Oczywiście, że tak, tylko nie każdy potrafi je dostrzec. Ja mam tę szczególną zdolność, że potrafię poznać innych dodatkowo przez swój dar. To również wiele daje - uśmiechnałem się ciepło.
- I pomyśleć, że miałaś być moim posiłkiem - pokręciłem głową. - Coś mnie do ciebie przyciągnęło już wtedy.

Sulpicia

Uśiechnęłam się do niego.
- Ciesze się że tak się nie stało i że zaopiekowałeś się mną - odpowiedziałam z uczuciem. W sumie wiedziałam że wtedy że mnie nie skrzywdzi. Uśmeichnęłam się do wspomnień naszych wspólnych dni.

Aro Volturi

- Kiedy cię dotknałem ,poznałem twoje myśli i wspomnienia. Wtedy to dowiedziałem się, że nie ma we mnie już takiej chęci zabicia. Mówiłaś do mnie tak wiele, choć nawet jedno słowo nie padło z twych ust. Instynkt mówił mi, że się przydasz. Po cierpieniu przyszedł dla ciebii lepszy czas.

Sulpicia

Spojrzałam na niego z lekkim zapytaniem.
- W jakim sensie przydam? -spytałam spokojnie. Patrzyłam mu prosto w oczy. Trochę mnie to dziwiło. Nie wiedziałam o jaki dokładnie kontekst mu chodzi.

Aro Volturi

- Wyczułem w tobie coś, czym nie każdy może się wyróżnić. Miałaś w sobie dziwną siłę. Już wtedy. Po przemianie faktycznie ta moc, jak to nazwałem, zmieniła się w dar. Chyba wszystko mnie do ciebie przyciągało. W końcu moja fascynacja przerodziła się w uczucie. Prawdziwe i szczere - pogładziłem ją po jasnych lokach.

Sulpicia

Uśmiechnełam się słysząc sprostowanie.
- Dziękuję Ci za to że zaopiekowałeś się mną - powiedziałam tylko tyle. Nie potrzebowała więcej słó by wyrazić swe uczucie i poglądy. Patrzyłam na niego chwilę z czułością po czym wtuliłam się w niego.

Aro Volturi

Przytuliłem ją mocniej, czując jak bardzo tego potrzebuje. Miałem świadomość, że Sulpicia pragnie z mojej strony więcej zainteresowania, jednak nie było to wcale proste.
ja i okazywanie czułości... to nie szło ze mną w parze. Mimo wszystko wiedziałem, że czasem trzeba pokazać coś więcej.
- Wyjdziemy dziś za miasto. Nocą.

Sulpicia

Spojrzałam na niego zdziwiona.
- Naprawdę? - spytałam wesoło. Nie mogłam uwierzyć że się zgodził. Pocałowałam go namiętnie w ramach podziękowań. Ręką jeżdziłam po jego torsie.

Aro Volturi

- Naprawdę, ale tylko na jedną noc - uśmiechnąłem się i zdjąłem swoją marynarkę, by było nam wygodniej się przytulać Razz

- Powiedz gdzie byś chciała pójść, na długi spacer, nad jezioro? Nikt nas nie zobaczy, przejdziemy podziemnym przejściem.

Sulpicia

Uśmiechnęłam się wesoło.
- Nie wiem. Musze się zastanowić - odpowiedziałam spokojnie. Jednym zwinnym ruchem wdrapałam się na jego kolana. Zaczęłam ot tak całować go zachłannie. Rękoma głaskałam go po głowie i plecach.

Aro Volturi

- Jaka sprytna, chcesz uśpić moją czujność - powiedziałem, gdy miałem już okazję Razz

- Widzę, że naprawdę bardzo tęskniłaś - objąłem ją delikatnie i jeszcze bardziej do siebie przysunąłem.