www.twilightgrarpg.fora.pl

Aro Volturi

- Moja kochana Sulpicio, wystarczy tak niewiele, by wywołać w tobie taką burzę myśli myśli i uczuć z nimi związanych - uśmiechnąłem się jeszcze bardziej. Chyba nikt nigdy nie był mi tak bliski, jak ona właśnie. Ktoś jeden chciał, bym był szczęśliwy. Czułem jej troskę, miałem wgląd w jej myśli, również te, o których nie mówiła.

Sulpicia

Uśmiechnęłam się do niego. Cieszyło mnie że jest szczęśliwy.
- Widać tak już mam - odpowiedziałam wesoło i przytuliłam się do niego. Nie potrzebowałam wiele do szczęścia. Co mógł nawet zobaczyć. Pocałowałam go znów tylko ze w policzek.
- Coś mi się zdaje że będziesz musiał przywyknąć - dodałam wesoło uśmiechając się. Pogłaskałam go po plecach.

Aro Volturi

- Nie mam nic przeciwko - przesunąłem palcem wzdłuż jej kręgosłupa. - Odwrócenie mojej uwagi i pomoc w myśleniu o czymś innym, niż problemy to miła odmiana - pokiwałem głową. - Co dziś chciałabyś robić? - zapytałem nagle.

Sulpicia

Uśmiechnęłam się wesoło. Nic na razie nie mówiłam. Pogłaskałam go tylko czule po policzku. Zamyśliłam się na chwilę.
- Nie wiem dokładnie. W sumie pasuje mi wszystko byle byś był obok - wyznałam spokojnie i pocałowałam go w usta.

Aro Volturi

- Hmm, chyba musisz coś wymyślić - wyszeptałem przy jej wargach. - Ja nie jestem w tym najlepszy, mówię oczywiście o organizacji wolnego czasu - wytłumaczyłem, przytulając ją do siebie mocniej.

Sulpicia

Jak prawie zawsze korzystając z okazji złożyłam na jego ustach dość zachłanny pocałunek.
- Jak dla mnie możemy postać tak... - powiedziałam wesoło i posłusznie przytuliłam się do niego mocniej.

Aro Volturi

- Postać mówisz? Jak sobie życzysz, moja pani - zaśmiałem się i tym razem sam ją pocałowałem. Miała na mnie naprawdę niesamowity wpływ. Chyba tylko Carlisle Cullen potrafił kiedyś to dojrzeć.
- Rozumiem, że masz już dosyć spaceru?

Sulpicia

Uśmiechnęłam się nieco triumfalnie i oddałam pocałunek, namiętniej oczywiście.
- Zależy co proponujesz po nim... - powiedziałam wesoło i zaśmiałam się. Cieszyło mnie że w końcu oderwał się od problemów związanych z władzą. Uśmiechnęłam się do niego słodko.

Aro Volturi

- Ja niczego nie proponuję, ale chyba ty potrafiłabyś coś wymyślić - powiedziałem weselej. - Wszystko, tylko nie propozycja wyrwania się z Voltery.

Sulpicia

Zrobiłam smutne oczka.
- Ależ czemu nie? Odpocząłbyś... - powiedziałam wesoło. Pocałowałam go zachłannie. Zaczęłam zastanawiać się nad tym co by tu można było porobić. Oparłam głowę na jego ramieniu.

Aro Volturi

- Pomyśl co by się tu działo, gdybym opuścił posterunek. Kajusz zapewne wszystko i wszystkich traktowałby jednakowo. Zagrożenie, trzeba zabić, wszyscy są wrogami, nie ma litości, rozmowy, ja rządzę! A Marek? albo dałby sobie spokój, ale korzystał z władzy jak najbardziej potrafi. Jeszcze nabawilibyśmy się więcej.

Sulpicia

POgłaskałam go po głowie.
- Zabardzo się przejmujesz - powiedziałam spokojnie mu do uszka, przygryzając lekko jego płatek. Jeździłam spokojnie dłonią po jego plecach.

Aro Volturi

- Zbyt wiele jest na mojej głowie, poza tym... jak wiesz jestem największym dyskutantem w naszej wielkiej rodzinie i chyba osoba, która rozważa wszystko, jest naprawdę niezbędna - pocałowałem ją w czoło.
- Chodźmy do środka, wychodzi ostre słońce. Nie chcę by prowadzone nam przekąski miały wcześniej okazję zobaczyć jak się iskrzymy.

Sulpicia

Uśmiechnęłam się słodko.
- i Tak sądzę że za dużo pracujesz - powiedziałam wesoło. Wziełam go za rękę i spokojnei weszliśmy do środka.

/Komnaty Sulpici i Ara

Jane

/Początek/

Weszłam do ogrodu. Niestety, ale na zamku pustki. Westchnęłam ciężko, spacerując po ogrodzie. Strasznie mi się nudziło. Miałam ochotę zabawić się swoim darem.