www.twilightgrarpg.fora.pl

Alice

To tutaj uczniowie jedzą posiłki między lekcjami.

Alice

/Sala lekcyjna/
Podeszłam po tackę z jedzeniem tak dla zmyłki. Usiadłam przy stole, gdzie zazwyczaj siadam z rodzeństwem. Dzisiaj siedziałam niestety sama.

Jessica

/Sala lekcyjna/
Weszłam na stołówkę wraz z Bellą i Agnes. Podeszłam do stolika, gdzie zazwyczaj siadałam. Siedział tam już Mike, Eric, Angela, Lauren i Tyler.
- Siadamy tam, tak? - spytałam, biorąc tacę z jedzeniem.

Gość

/sala lekcyjna/
Spojrzałam na stolik, który wskazała Jess. No nie, tylko nie Mike.
- No dobrze, usiądźmy tam. Może w końcu przywitam się z Angelą, bo na lekcji nie miałam okazji.

Jessica

Mike, o tak!
Pociągnęłam Agnes i Bellę w stronę stolika
- Hej wam! - pomachałam wszystkim - To Bella - wskazałam dłonią na Bellę. Nie wiedzieć czemu Eric, Tyler i Mike wpatrywali się w Bellę swoimi ogromnymi gałami. Patrzyli na nią z podziwem i ekscytacją. Usiadłam przy stole zerkając na nich. Wzruszyłam lekko ramionami i zaczęłam rozmawiać z Angelą.

Isabella Reedwand

/początek/

Byłam nową twarzą w szkole, również z jakąś nową inną. Tak przynajmniej słyszałam. Głupi budzik. Musiała się godzina przestawić i się spóźniłam... Podeszłam po tacę z jedzeniem i poszłam szukać wolnego stolika.

Alice

Moją uwagę przykuła jeszcze nowa dziewczyna. Pół-wampirzyca. Pewnie dlatego jej nie widziałam. Zaczęłam bawić się jabłkiem, obserwując dwie nowe dziewczyny.

Jessica

Spojrzałam na dziewczynę, którą widziałam tu po raz pierwszy.
No nie, kolejna konkurencja... Wszyscy na chwilę oderwali wzrok od Belli i zwrócili się w stronę nowej dziewczyny. Była... Również inna. Trochę podobna do Cullenów, jednak ci byli atrakcyjniejsi... Odwróciłam się i zaczęłam jeść sałatkę, kontynuując przerwaną rozmowę z Angelą.

Gość

- Hej wszystkim.
Ratunku ! Niech ta przerwa się już skończy. Czy oni muszą się tak we mnie wpatrywać.
Udając, że nie zauważam 3 par oczu wpatrujących się we mnie usiadła i zaczęłam jeść, chociaż wcale nie byłam głodna.

Agnes Lockers

/Sala lekcyjna/

Podeszłam do stolika razem z Jess. Kiwnęłam lekko głową do wszystkich na przywitanie i zasiadłam koło Jess z wolnej strony i jak najdalej od innych ludzi. Musiałam się kryć. W końcu nie byłam człowiekiem a wilkołakiem. Spojrzałam ukradkiem na Alice, prawdę mówiąc jej zapach mi nie przeszkadzał. Zdążyłam przyzwyczaić się do zapachu wampirów.

Isabella Reedwand

Z podniesioną głową podeszłam do stolika w którym siedziała dziewczyna o wyglądzie miłego chochlika. Prócz tego wyczułam, że to wampir. Ciekawe... A ja myślałam, że nie będzie tu wampirów. Zaśmiałam się w duchu.
- Mogę się przysiąść? - spytałam się jej z uśmiechem.

Alice

Spojrzałam na dziewczynę i uśmiechnęłam się do niej ciepło
- Co prawda zawsze siedzę tutaj z rodzeństwem, jednak jak widać dzisiaj nikogo nie ma, więc siadaj - powiedziałam spokojnie. Gdy dziewczyna usiadła spytałam
- Skąd jesteś?

Jessica

Kopnęłam Agnes i Bellę pod stołem nogą i pokazałam głową na nową dziewczynę. Była strasznie podobna do rodziny Cullenów. Nie w sensie koloru włosów czy oczu tylko w stylu chodzenia, stylu bycia... Miała coś z nich. Kątem oka spojrzałam na Alice. Córka państwa Cullen była ładniejsza i atrakcyjniejsza od nowej dziewczyny, ale mimo to, nowa brunetka była dla mnie ogromną konkurencją.

Gość

Ałc! O co jej chodzi.
Podniosłam głowę z nad tacy i spojrzałam w kierunku tej Alice. Koło niej siedziała jakaś równie ładna dziewczyna.
Ciekawe kto to? Nawet nie zauważyłam, kiedy weszła na stołówkę.

Isabella Reedwand

Usiadłam przy stoliku koło chochlika.
- Musiałam przeprowadzić się z Paryża. Mieszkałam tam.. od.. - zaczęłam mówić tak cicho, żeby tylko ona usłyszała - od 459 lat. Co prawda nie wychodziłam z domu w dzień, ale w nocy zawsze kilka osób mnie zauważyło. Przez to ludzie zaczęli gadać, że jestem nawiedzona, bo się nie starzeję i nie umieram.
Powiedziałam jej i wzięłam kanapkę i zaczęłam ją powoli jeść. Obejrzałam się za siebie i spojrzałam na jeden stolik gdzie siedział wilkołak i jacyś ludzie. Zauważyłam, że jeden chłopak puścił mi oczko więc uśmiechnęłam się do niego słodko. Cóż. Mały podryw nigdy nikomu nie zaszkodził.